Himno de Galicia

Pascual Veiga le solicita algunos cambios en la acentuación para adaptarlo rítmicamente a la música que había compuesto.

Sin embargo, desde 1960 comienza a interpretarse de manera más explícita, aunque disimulando sus aspectos ideológicos.

En 1975, mientras tenían lugar unos actos folclóricos en la fiesta del Apóstol Santiago, la gente comenzó a erguirse para cantarlo.

En 1890, cuando fue escrito el poema original, todavía no existía una norma ortográfica establecida del idioma gallego.

Os tempos son chegadosdos bardos das idadesque as vosas vaguedadescumprido fin terán; pois, onde quer, xigantea nosa voz pregoaa redenzón da boaNazón de Breogán.

Que din os rumorosos Na costa verdecente,Ó rayo trasparente, Do prácido luar...?

Que din as altas copasD'escuro arume arpado,Co seu ben compasado, Monótono fungar...?

Do teu verdor cingido,É de benígnos astros,Confin dos verdes castros,E valeroso clán, Non dés a esquecemento,Da injuria o rudo encono;Despérta do teu sono,Fogar de Breogán.

Placa en la plaza Mayor de Lugo.