Marco Arruncio Áquila [a] fue un senador romano que vivió en el siglo I y desarrolló su cursus honorum bajo los reinados de Nerón, Vespasiano, Tito y Domiciano.
Ronald Syme señala que, como los otros cónsules originarios de Patavium, Áquila «fracasó en jugar un papel preponderante en la escena política».
[2] Su padre era Marco Arruncio Áquila, cónsul sufecto en el año 66, lo que plantea dos hipótesis: o su padre tuvo a su hijo a una edad muy temprana, o él mismo fue cónsul siendo ya anciano.
[3] Una inscripción conservada ofrece un resumen de su carrera,[4] cuyo texto se desarrolla de la siguiente forma: M(arci) f(ilio) Ter(etina) Aquilae IIIviro a(ere) a(rgento) a(uro) f(lando) f(eriundo) quaest(ori) Caesaris 4 trib(uno) pl(ebis) pr(aetori) co(n)s(uli) XVviro sacr(is) fac(iundis) Comenzó su carrera como triuviro monetal dentro del vigintivirato, cargo reservado a los jóvenes senadores de rango patricio o patrocinados directamente por el emperador.
Después, fue nombrado cuestor asignado directamente al emperador, probablemente Nerón, cuyo nombre se omitía comúnmente en las inscripciones debido a la damnatio memoriae que sufrió.