[12] Por otro lado, normalmente la inscripción se data en torno al 170 a. C.,[13] con base en criterios epigráficos y lingüísticos.
[14] Quei apice insigne Dial[is fl]aminis gesistei, mors perfec[it] tua ut essent omnia breuia, (uac.)
quibus sei in longa licuiset tibe utier uita, facile facteis superases gloriam maiorum.
Qui apicem insigne[16] Dialis flaminis gessisti, mors perfecit tua ut essent omnia breuia, honos fama uirtusque, gloria atque ingenium.
Además, la raíz lub- aún se notaba mediante < u >, no < i >, como ocurre en latín clásico.